Хрышчэнне (на белорусском языке)

Я з крыкам падскочыў:

– Дзiця памерла?

– Памерла, пане. Яны паказалi яго мацi Керандэк. Тая ў слёзы. I яе напаiлi, каб суцешыць.

– Як гэта, напаiлi?

– Так, пане. Але пра ўсё я даведаўся ранiцай, толькi цяпер. Як у мужа не засталося нi гарэлкi, нi грошай, ён налiў бензiну з лямпы, што дала iм вашэцi; яны выпiлi на чацвярых колькi там заставалася ад лiтра. Ды так насцябалiся, што парадзiха цяпер ляжыць хворая.

Я паспешлiва адзеўся, схапiў кiй, прагнучы забiць усю гэту нелюдзь, i кiнуўся да садоўнiка.

Атручаная бензiнам, Керандэк канала побач з сiнiм трупiкам свайго дзiцяцi.

Муж, нянька i швагерка храплi проста на зямлi.

Я быў пры жанчыне, пакуль яна апоўднi не памерла.

Стары доктар змоўк. Ён зноў узяў бутэльку, налiў сабе яшчэ, паглядзеў, як празрыстае пiтво ззяе ў святле i робiцца сокам з расплаўленых тапазаў, i адным глытком каўтнуў гарачую, атрутную вадкасць.