Мама Му будуе дамок

image l:href="#"/> – Ну вось, цяпер дамок гатовы, – сказала Мама Му. – Але кар-р, – запярэчыў Крумкач. – Нельга ўсё што заўгодна называць дамком. – Я спускаюся ўніз, - задаволена адказала Мама Му. – Уніз! – абурыўся Крумкач. – Калі дамок ты павінна быць збудаваны, там! Жыць! Гуляцца! Нельга проста пабудаваць дамок на дрэве, а потым залезці на іншае дрэва і пабудаваць яшчэ адзін. Толькі ўяві сабе, што ўсе будуць так рабіць! Тады на кожным дрэве ў лесе з’явіцца па дамку. Як гэта будзе выглядаць?!

– Напэўна, весела, - сказала Мама Му. – Весела?! – закрычаў Крумкач. – У мяне зараз адымуцца крылы! Кожны раз, калі дзяцел будзе стукаць па дрэве, ён будзе стукацца галавой аб дамок. Ты лічыш, гэта вельмі весела?! – Калі дамкі будуць такія ж прыгожыя, то … – Прыгожыя?! – закрычаў Крумкач. – Ты называеш гэтую крывую гару дошак прыгожай?! Ты нават не ўяўляеш, як мусіць выглядаць сапраўдны дамок! – Але ты дакладна ведаеш, як, - спакойна сказала Мама Му. – Ведаю! Кар-р! Так, гэта я ведаю дакладна!

Зараз я пакажу табе, як трэба будаваць. Толькі спачатку прынясу мае адмысловыя інструменты!

І Крумкач пачаў будаваць. У яго быў малаток і цвікі, і піла, і дошкі. А таксама шрубкі, і адкрутка, і лінейка, і рулетка, і іголка, і нітка, і швейная машынка, і сок, і тэрмас, і бутэрброды, і бінокль, і сцяг.

Ён працаваў вельмі хутка. Ён карыстаўся амаль усімі сваімі рэчамі адначасова. Ён забіў усе цвікі і завінціў усе шрубкі. Ён увесь час нешта вымяраў ды ўзважваў. Але ўрэшце дамок быў збудаваны.

– Атрымаўся крумкачыны замак! – сказала Мама Му. – Цяпер мне няма чаго рабіць, – адказаў Крумкач. – Але ж ты пабудаваў дамок. І ён такі прыгожы, Крумкач! – Але ж ён ужо збудаваны, - сказаў Крумкач. – Што рабіць далей? Што б такое прыдумаць? Што звычайна робяць, калі пабудуюць дамок? – А ты заходзіў унутр? Хіба ты не хочаш туды зазірнуць? – Зазірні ды зазірні... Навошта абавязкова заходзіць ва ўсе дамкі, якія будуеш?! У мяне шмат іншых спраў, я не магу ад відна да відна зазіраць у розныя дамкі. Я паляцеў дахаты. Бывай!

ХЛОП-ХЛОП-ХЛОП. Крумкач паляцеў дахаты. – Пакуль, Крумкач, - сказала Мама Му. – Ты збудаваў вельмі прыгожы дамок. Але Крумкач гэтага не пачуў, бо быў ужо далёка ў сваім Крумкачыным лесе.

– Крумкач будаваў сапраўды хутка, - сказала Мама Му. – Вельмі шмат цвікоў пагнулася... Але му-у. Можна адзін, а можна два цвікі скрывіць. Усё адно дамок стаіць.