Мудрамер
Шрифт:
Вяршыла. Можна пачынаць, Мікалай Ягоравіч?
Мурашка. Можна, Віктар Паўлавіч…
Вяршыла. Ну, хто першы? (Паўза.) Добр ахвотнікі ёсць?
Папсуева (здзіўлена). Выхочаце пачаць з нас?
Вяршыла. А з каго? Паколькі ўсе нашы супрацоўнікі некуды зніклі, пакажам прыклад мы… Сядайце, Тамара Цімафееўна!
Папсуева. Я?! Гэта вы мне?
Вяршыла.
Папсуева. Вы сумняваецеся ў маёй прафесій най кампетэнтнасці? У маіх здольнасцях?
Вяршыла. Іменна таму, што я не сумняваюся ні ў вашых здольнасцях, ні ў вашай кампетэнцыі, Тамара Цімафееўна, з вас і пачнём. Вы так бліскуча даказалі сваю эрудыцыю. Столькі аргументаў пры вялі ў абарону сваёй пазіцыі… Вы для ўсіх нас будзеце… як вы сказалі? Лакмусавай паперкай! У лепшым сэнсе слова.
Папсуева. Але ж і Ягор Фёдаравіч…
Вяршыла. Ягор Фёдаравіч! Адны эмоцыі! Сваімі аргументамі вы загналі яго ў вугал. Прабачце, Ягор Фёдаравіч. Але я хачу быць аб’ектыўным.
Міралюбаў. Згодзен з вамі, Віктар Паўлавіч. Уся мая аргументацыя не варта пазногця на мезенчыку Тамары Цімафееўны!
Папсуева. У рэшце рэшт, я — жанчына! Можа, вы загадаеце і распрануцца перад вамі?
Вяршыла. Мікалай Ягоравіч, распранацца для кантролю не трэба?
Мурашка. Не. Апарат ловіць біятокі праз адзенне.
Вяршыла. Чуеце, Тамара Цімафееўна? Рас пранацца не трэба.
Папсуева. Я блізарукая. Я не бачу адсюль ні шкалы, ні стрэлкі. А мне хацелася б самой…
Міралюбаў. Я пастаўлю крэсла перад самай шкалой.
Мурашка (збянтэжана). Прашу прабачэння… Я не папярэдзіў… Апарат мае гукавую сігналізацыю…
Вяршыла. Якую сігналізацыю?
Мурашка. Музычную.
Вяршыла. Растлумачце.
Мурашка. Усё вельмі проста… На пэўным участку шкалы гучыць пэўная музыка. Адначасова з лічбамі—паказчыкамі яна абазначае ўзровень ін тэлекту.
Вяршыла. Цікава! Які ў вас рэпертуар?
Мурашка. Класічны… 3 маленства люблю класіку. Чыстую, сапраўдную. Не ў сучаснай аранжыроўцы.
Вяршыла. Гэта вы здорава прыдумалі! Значыць, я, седзячы за гэтым сталом, магу пачуць… Хто ёсць хто?
Мурашка. Іменна так.
Вяршыла. Што ў вас азначае літара «Н»?
Мурашка. Норма. Гома нармаліс…
Вяршыла. I што будзе іграць гэтая літара?
Мурашка. Танец маленькіх лебедзяў з балета Пятра Ільіча Чайкоўскага «Лебядзінае возера».
Вяршыла. У вас нядрэнны густ. Ну, а калі дойдзе да літары «Д»?.. Ну, калі трапіцца чалавек… з адсутнасцю некаторай часткі мудрасці?
Мурашка. Міхал Клеафас Агінскі. Паланез
«Развітанне з радзімай»…Вяршыла. Ну, навошта ж вы, Мікалай Ягоравіч, такую цудоўную музыку аддалі літары «Д»?
Мурашка (канфузліва). Бачыце, Віктар Паўлавіч… Я ў кожны музычны сігнал заклаў падтэкст…
Вяршыла. Ну, які ж падтэкст можа быць у лі тары «Д»?
Мурашка. Падтэкст развітання…
Вяршыла. Развітання з радзімай?
Мурашка. Не… Развітанне з пасадай, са сваёй ранейшай працай… 3 пэўнымі матэрыяльнымі дабротамі. Такое развітанне крышку сумнаватае…
Вяршыла. Вы лічыце, што яму ўсё ж прыйдзецца развітвацца?
Мурашка. Упэўнены. Інакш навошта ж праверка?
Паўза.
Вяршыла. Хм… Увогуле нейкая рацыя ў вашым рэпертуары ёсць… Ну, а літары «П» і «Д»… Поўны «кліент»… Як будзе ён гучаць?
Мурашка. На гэтых літарах у мяне запраграмаваны туш.
Вяршыла. Дзе ж логіка? На літары проста «Д» у вас паланез Агінскага. А на «ПД» — туш!.. Туш — гэта ж гімн! Яго іграюць толькі на ўрачыстасцях! На святах!
Мурашка. Я думаў, што выкрыць «ПД» — гэта таксама свята…
Вяршыла. Якое ж тут свята? Чаму радавацца?
Мурашка (збянтэжана). Свята розуму… Вы шэйшай справядлівасці.
Вяршыла (сваім намеснікам). Як на вашу думку? Логіка ў гэтым ёсць?
Папсуева. Лухта несусветная!
Міралюбаў. Выдатна задумана! Брава!
Вяршыла. Так… Пяройдзем на левую палавіну шкалы. «Т». Гэта што?
Мурашка. Талент…
Вяршыла. А «Г»?
Мурашка. Геній…
Вяршыла. Як у вас агучан талент?
Мурашка. Аляксандр Парфіравіч Барадзін. Арыя князя Ігара «О, дайце, дайце мне свабоду!». 3 оперы «Князь Ігар».
Вяршыла. Падтэкст зразумелы без тлумачэн няў… А чым вы зарадзілі літару «Г»?
Мурашка. Міхаіл Іванавіч Глінка. «Слаўся!»
Вяршыла (не адразу). Вы можаце зараз прадэманстраваць, як гэта ўсё гучыць?
Мурашка. Ухаластую датчыкі не ўключаюцца. Камусьці з вас трэба сесці ў гэтае крэсла.
Вяршыла. Ну што, Тамара Цімафееўна? Апро буйце рэпертуар!
Папсуева. Віктар Паўлавіч! Вы ведаеце мяне ўжо не адзін год. Ведаеце, што ў мяне вышэйшая адукацыя!.. Прэміі, граматы, падзякі! Нават урадавыя ўзнагароды! I вы ўсё яшчэ мне не давяраеце? Сумняваецеся?
Вяршыла. Іменна таму, што не сумняваюся, я і прапаную пачаць з вас. Я, напрыклад, упэўнены, што апарат выдасць вам «Т» або нават «Г».