янка упала

—падчына

јд прадзедॠспакон в€коҐ

ћне засталас€ спадчына;

ѕам>=ж сва>=х >= чужакоҐ

яна мне ласкай матчынай.

јб Єй мне баюць казк>=-сны

¬€сенн>=€ пратал>=ны,

<= лесу шэлест верасны,

<= Ґ пол>= дуб апалены.

јб Єй мне будз>=ць успам>=н

Ќа л>=пе бусел клЄкатам

<= той стары амшалы тын,

Ўто лЄг л€ вЄсак покатам;

<= тое нуднае €гн€т

Ѕл€€нне-зоҐ на пасьб>=шчы,

<= крык варон>=ных грамад

Ќа мог>=лкавым кладзьб>=шчы.

<= Ґ белы дзень >= чорну ноч

я Ґсц€ж раблю агледз>=ны,

:>= гэты скарб не збрыҐ дзе проч,

:>= трутнем Єн не з’едзены.

Ќашу €го Ґ жывой душы,

як вечны светач-полым€,

Ўто с€род цемры >= глушы

ћне свец>=ць м>=ж вандолам>=.

ыве з >=м дум ма>=х с€м’€

<= сн>=ць з >=м сны н€зводны€…

«авецца ж спадчына ма€

°с€го —таронкай –однаю.

1918