ЖАНРЫ

Поделиться с друзьями:

Хоку

Хоку
5.00 + -

рейтинг книги

Шрифт:
* * *
Вясна на дварэ. Толькі дзевяць дзён палям і пагоркам.
* * *
Сакуры зацьвілі — і ночы мінулі ў наўкольлі.
* * *
Цягне цыбаты дождж парасткі ўгору. Утравянела сьцежка.
* * *
Перад красою кветак і месяц зьніякавеў: схаваўся за аблачынку.
* * *
Спадае
вада: вярба
гладзіць нахіленым вецьцем ціну.
* * *
Вясна адыходзіць: птушкі смуткуюць, у рыбін вочы-сьлязіны.
* * *
Цёхкаюць салаўі! Тут — перад гэтым гаем, там — за тою вярбінай.
* * *
І самага доўгага дня замала, каб высьпевацца, жаўруку.
* * *
Ластаўкі, выпадкова мне ў чарку зь віном ня ўкіньце глебы драбок!
* * *
Рассталіся двое сяброў — двое дзікіх гусей: між імі шырэе захмараная мяжа.
* * *
Старая сажалка. Жабка ў ваду скокнула: гук усплёску.
* * *
Лётае матылёк трапятлівы ў полі — вось і ўвесь цень.
* * *
О, прачніся, прачніся — зрабіся маім сябруком, зьнерухомлены матылёк!
* * *
На кветку, якая не пахне, сеў матылёк — вяльможлівыя прыцуды.
* * *
Блукалец-крумкач, ці знойдзеш леташняе гняздо? У квецені — сьлівы.
* * *
Разлі свой водар і тут, ля ўзгорка, дзе здабываюць зьляжалы торф, квяцістая сліва.
* * *
Дзяржальна гэтага малатка калісьці было камлём камеліі ці мо — слівы?
* * *
Зрабілі душою сваёй салаўя і сьпяць? Ніцыя вербы.
* * *
Стварайцеся, на мой стары твар не падобныя вершы!.. Першай сакуры цвет.
* * *
О, колькі сёньня прыгадваецца ўсяго: гляджу на сакуру ў цьвеце.
* * *
І гэтак штогод! Ападаючы з сакуры, цьвет корміць карэньне.
* * *
О, як я зайздрошчу ёй: у гарах сакура закрасавала.
* * *
Нават галяндцы, і тыя прыехалі
сакурам дзівавацца.
На конях — сёдлы.
* * *
На сакуры, што зацьвілі, дуб не звяртае ніякай увагі: сам сабе постаць!
* * *
Ах, верабейка-дружа, ня зь'еш авадня: і яго прывабілі кветкі.
* * *
Нават славуты вой, захоплены сакурай, ператварыўся ў сем простых ваяк.
* * *
Згук звону растаў. Паветра дыхае водарам. Вечар.
* * *
Мо для мяне пакінуў? Прайшоў журавель, не абскубшы балотнай пятрушкі.
* * *
Сьпякотлівы ліпень! Акрыла хмурынкаю галаву гара Арасі.
* * *
Летнія ліўні! Вада ў рацэ зраўнялася з вадаспадам.
* * *
Месяц дажджоў. Схілілі сланечнікі галаву: можа, сонца — унізе?
* * *
Згадаў галінку сасны — і ўраз адчуў прахалоду.
* * *
З вязанкаю сена на сьпіне: дарожны ўказальнік мне той чалавек у стэпе.
* * *
Верхнюю вопратку зьняў і нясу на сабе — вось і ўсё зьмены зь зімы на лета.
* * *
На рысавым полі ўвішна. І я вандрую ўвесь век — няйначай, рыхтую сьвет пад сяўбу.
* * *
Хадземце, сябры, са мною! Калосьсе будзем жаваць, спаць на траве пад небам.
* * *
Схапіўся, як за апору, за колас жытнёвы. О, ростань!
* * *
Ірысы. Прысесьці ля іх і пагутарыць — хіба гэта таксама не падарожжа?
* * *
Ніякага знаку, што неўзабаве памерці мусяць: сьпевы цыкад.
* * *
Белыя макі! Здаецца, што расьцвілі восеньскія дажджыны.
* * *
Дажджыць і дажджыць! Пачарнела на полі сьвежае ржышча.
* * *
Захад, усход — усюды аднолькавы смутак. Восеньскі вецер.
* * *
Зьмяркаецца. Адно голас дзікае качкі бялее ледзь-ледзь над морам.
12

Книги из серии:

Без серии

[7.1 рейтинг книги]
[7.5 рейтинг книги]
[5.0 рейтинг книги]
[5.0 рейтинг книги]
[7.0 рейтинг книги]
[5.0 рейтинг книги]
[5.0 рейтинг книги]
[6.2 рейтинг книги]
[5.0 рейтинг книги]
Комментарии: