Нацыянальная ідэя. Фэнамэналёгія Беларусі

Частуйцеся!

Калі ласка – бо кубачкі з сэрвізу добрушскага парцаляну, адмыслова для наскае лясное гарбаты – сунічнае, малінавае, журавінавае з шыпшынаю. Можна соку – яблычна-бярозавага, вішнёвага ці таматнага (Глыбоцкі кансэрвавы завод) – з плястыкавай конаўкі наваполацкага "Паліміру". Усё свойскае. Усё, як у казачнага добрага гнома, што рупна, з жарсьцю сапраўднага калекцыянера, назапашвае скарбы для сябе й наступных пакаленьняў.

Адмысловы куток – леднік на засаўцы, з бульбай, буракамі ды морквай, цэбрам квашанай капусты, слоікамі закатак – салёных гуркоў, памідораў, кабачкоў, баклажанаў, грыбное салянкі, сочыва... Самыя глыбіні запасьлівае беларускай гаспадаркі!..

Што? Час зазірнуць у прыбіральню? Не турбуйцеся, прыбіральня цалкам айчынная ад чарупіны ўнітазу (ААТ "Керамін") да туалетнае паперы (слонімскі "Альбярцін"). Заходзьце, як той казаў, сядайце.

Цяпер ванная. Бліскуча белая, выкладзеная знакамітай беларускай кафляй з керамінаўскай сантэхнікай, і люстрам бабруйскага "Люстэрка", зубной пастай ЗАТ "Вітэкс", парфумай "Беліты", шампунямі "Белкасмэксу", парашкамі унітарнага прадпрыемства "Бархім", "Віксану", віцебскімі махровымі ручнікамі... Ага, і яшчэ лямпачкамі берасьцейскага электралямпавага заводу. І сьвятлом вытворчасьці Бярозаўскай ДРЭС.

Нарэшце, спальня. Шафа запоўненая вопраткай ААТ "Сьвітанак", КІМаўскім трыкатажам, бялізнаю "Мілавіцы"...

У гэты момант трэба адхінуць сталічнага вырабу шаўковыя фіранкі, кінуць задаволены погляд на ўласную гаспадарку (прычым зрабіць гэта праз шыбы касьцюкоўскае вытворчасьці), і завесьці буднік менскага гадзіньнікавага заводу.

Ну, цяпер можна шчоўкнуць сьвяцільнік "Івіца" менскай "МПВ-ОВТ", расьцягнуцца на барысаўскім ложку зь лёгкім прыемным рыпеньнем, на прахалодных ад сьвежасьці льняных прасьцінах (made in Vorsha) і, соладка млеючы пад гомельскай коўдрай, адчуць эўфарыю поўнага нацыянальнага камфорту: усё навокал на 100% – сваё!

Так, нацыянальная ідэя ў гаспадарцы – нешта важкае й ёмістае. Маеш рэч, што называецца. Раскручаныя фэномэны беларускай гаспадаркі часта даюць вобразы мэнталітэту, моцныя й цэласныя настолькі ж, як і нацыянальныя сымбалі.

Бульба. Просты й шчыры круглявы клубень, зарад чыстае, пажыўнае крухмалістае белі, так падобны да стоенага ў зямлі мужыка-беларуса!

"БелАЗ". Узраве – аглухнеш. Машына магутнае працавітасьці й калясальнае грузападымнасьці, што цягае цяжары па ўсім сьвеце.

Трактар "Беларус". Беларус! – бо шмат дзе беларуса атаясамляюць з тым трактарам.

Калійная соль. Крышталёвая энэргія з глыбіняў Беларусі, што жывіць краіны паловы плянэты.

Лён. Беларуская бель, біблійны сымбаль чысьціні, зь якое робяць нацыянальныя рушнікі, найтанчэйшыя францускія тканіны й нават купюры "эўра".

Бялізна. "Мілавіца", "Сэрж", КіМ. Беларускую бялізну носяць і ў Расеі, і ў Эўропе: гэткая ж пяшчотная, белая, ласкавая й інтымная, як сам беларускі характар. Беларуская бялізна, якой іншыя прыкрываюць уласную галізну, і якой увесь час дастаецца чужы бруд.

Электроніка. Тэлевізары “Гарызонт” і “Віцязь”, мікрасхемы “Інтэгралу” й “Плянару”, гадзіньнікі й вымяральныя прылады, усе гэтыя непамысныя нанатэхналёгіі й супэркампутары, плён беларускай навукаёмістасьці й вынікі кемлівасьці, сумешчанай з руплівасьцю. Будучыня беларускага Сэрца, якое дакладна адлічвае час і стварае іншую рэальнасьць.

Беларуская гаспадарлівасьць яўна роднасная габрэйскай – адасобленай і рупнай да сквапнасьці. Калі такі гаспадарчы рэфлекс шторазу спрацоўвае ў згоршанага, зьняверанага, бесьсьвядомага беларускага народу – дык які ж будзе ў абуджанага! У веруючага! Які ў ідэале!..

Бог даў беларусам у валоданьне поўную чашу – усё сэрца Вялікай Эўропы. І, як аказалася, недарэмна: беларусы сталі цудоўнымі выканаўцамі Божага запавету: “Напаўняйце зямлю і валодайце ёю” (Быцьцё 1:28).

І вы пазнаеце беларуса па градах, дзе перацёрты ў пальцах кожны камячок зямлі – што ў Сібіры, што на скрайняе Поўначы, што ў Аргентыне.

І вы ўзгадаеце, як цёпла, па-сямейнаму прывязаны кожны беларус да кароўкі, авечак, курачак, усяе “худобы” сваёй.

І вы самі адчуеце пранізьлівую настальгію па цудоўным Эдэме – ў хвалюючым паху белае квецені, што ахінае беларускі сад-гарод.

Беларуская гаспадарка – сьведчаньне стоенай сілы, жывучасьці й неверагоднай самадастатковасьці беларуса. Акупанты шторазу выграбалі адсюль усё дабро – млека, яйка, курка, дрэва, музэйныя скарбы й геніяльныя мазгі – а мы нават у СССР здолелі тачыць сала з праслоем мяса ды зьбіраць палову савецкае тэхнікі. Прынамсі, украінскага галадамору ці расейскай чарназёмнай галечы ў нас не было. Беларусы ўсё роўна ўладкоўваліся – на прахадным двары, на міжморскім скрыжаваньні, у сэрцы Эўропы. Утульна й на вякі.

Беларуская гаспадарка найярчэй выяўляе мясцовыя асаблівасьці, мілыя лякальныя колеры, што мазаікай складаюцца ў поўню ўтульнага й сакавітага жыцьця – усё гэтае гарадзенскае шкло, віцебскі абутак і трыкатаж, лідзкае піва, гомельскія цукеркі, старадароскі самагон, кобрыньскія сыры. Гаспадарчая спэцыфіка – сапраўдны скарб беларускай традыцыі й адмысловы шыфр беларускага краязнаўства.

Беларуская гаспадарка – глыбокае люстра гісторыі.

Тысячагодзьдзе таму Беларусь пачынала з гандлю. Полацк, брама з Балтыкі ў далячыні Ўсходу; Смаленск, перавалачная база на валоках з варагаў у грэкі; Менск, што пайшоў ад "мены"… Менавіта ў гэтых імёнах закладалася місія абмену культураў, сынтэзу цывілізацыяў ды міжканфэсійнай талеранцыі. Беларусь Полацкага княства хадзіла ў купецкім строі, дастаўляючы Захаду футра, пеньку, лес, а Ўсходу – тканіны, віны ды селядцы.

Вялікае княства Літоўскае, багацьце й слава беларускай гісторыі, умомант матар’ялізуецца перад намі ў збожжы, якое вывозілася ў Эўропу, кругах царкоўнага воску і бочках мёду, унікальных рамёствах, якімі захаплялася Маскоўшчына, у шляхецкіх кунтушах, магнацкіх пасах – і канвэртуецца ў срэбных талерах... Бліскучая раскоша Старога Запавету!

XVII – XVIII стст., эпоха тленьня Рэчы Паспалітай… Спусташаюцца душы й бяднеюць сядзібы. Вакол сурдуты ваколічнае шляхты, мундзіры паўстанцаў і вясковыя сьвіткі. Гістарычны пераход зь мяса на бульбу, і з хлеба на квас. Але ў гэтай убогасьці нараджаецца простая й шчырая беларускасьць Новага Запавету. Сялянская нацыя XIX – XX стст. з новай сілай прыпадае да гэтае зямлі, каб зрабіць яе, зарослую лесам льняную правінцыю, краінай грандыёзнага зборачнага цэху, буйных птушкафабрыкаў, кісельных берагоў ды малочных рэкаў, што пацякуць у Маскву, Кіеў, Вільню ды Піцер.

І вось цяпер:

— Праект гіганцкага тэхнапарку, які заходнія фірмы плянавалі збудаваць у Менску, заблякаваны расейскімі спэцслужбамі напачатку 90-х і рэанімаваны сёньня;

— Запушчаныя Лукашэнкам заводы;

— Экспартныя прадпрыемствы, на якія разяваюць рот маскоўскія алігархі;

— І – калясальны патэнцыял інтэлекту, працавітасьці й цярплівасьці для сучаснай інавацыйнай эканомікі.

"Новая зямля" беларусаў, новая краіна... Якой сілы й велічы вобразы разгортваюцца ва ўяўленьнях новага пакаленьня! Беларусь – інфармацыйны, тэхналягічны і фінансавы цэнтар сусьветнага ўзроўню – такі, як Бэнілюкс, Ганконг ці штат Каліфорнія.