Аз Iф

***

Кал жо ён нарэшце сыдзе, гэты млцыянт? Абрыд дашчэнту. Пра што яшчэ ён хоча даведацца? Я сказа яму сё, мне няма чаго дадаць... Падпалконк мачыць. Глядзць на мяне ледзь не з жалем. Потым працягвае руку амаль па-сяброску ляпае мяне па плячы.

– Ладна, Уладзь. Ты не хвалюйся, нчога табе не зробяць. З юродзвага што возьмеш?

– Я не забва, - кажу я.
– Вы мне не верыце?

Ён усмхаецца.

– Веру, чаго ж не верыць. Гэты не ты. Гэта Мышыны Кароль, як сядзць у цябе на плячы нашэптвае сякя гадасц. Так, Уладзь?

Я не адказваю. Ён задуменна глядзць на мяне, пацраючы падбароддзе кончыкам пальца. Потым прысаджваецца на край майго ложка.

– Ведаеш, ёсць у мяне адна верся... Уладзь, табе не прыходзла галаву, што вашай херы бы нехта пяты?

– Пяты?
– тупа перапытваю я.

– Лчыць умееш? Ну давай разам. Трое адмарозка у хаце - гэта раз. То бок, тры. Ваш Жалезны Дрывасек в гушчары - чатыры. пяты. Назральнк. Той, хто жада завалодаць манускрыптам. Нейк сектант, або экстрасэнс, аба фанатык, чорт х там разбярэ. Гэты Пяты хавася лесе ц на балоце. Сачы за вам, чака. А потым ён да псталет Веляскоскаму загада яму прыкончыць вашага лдара.

– Ягена? Як ён к чорту лдар. Ён як псьменнк бы лайно , - гавару я.

Падпалконк прапускае мае словы мма вушэй.

– Потым памж Ягенам Веляскоскм адбываецца сутычка. Яген выхоплвае ствол у Веляскоскага страляе яму твар. Гэта не тое, на што разлчва Пяты. Ён вырашае мяшацца. У тую ж ноч Пяты прыходзць забвае Ягена. Прычым робць гэта так, каб падставць цябе. Потым ён забрае манускрыпт сыходзць. Як табе такая верся?

Я мачу, разважаючы. Потым гавару павольна:

– Кал там сапрады бы Пяты... Навошта яму падсталяць мяне ц Данка? Хба не мог ён проста прыйсц ...

– Значыць, не мог, - перапыняе мяне падпалконк.
– Магчыма, гэта вельм вядомы чалавек. Медыйная асоба. Магчыма, мы штодня бачым яго па тэлевзары. Ясная рэч, ён не хаце 'свяццца'.

Падпалконк паднмаецца на ног, збраючыся сыходзць.

– Уладзь, ты не хвалюйся. Кал гэты Пяты снуе, я яго знайду. Гэта мах жа нтарэсах. За такя справы зорачк на пагоны сам сыплюцца.

Усмхнушыся, ён робць крок да дзвярэй.

– Пачакайце...
– гавару я.

– Ну, што яшчэ?

– Геля...яе знайшл?

Ён круцць галавой.

– Не. мался, каб не знайшл.

Падпалконк сыходзць. Я зно застаюся адзн, але гэта ненадога. Незабаве прыйдзе медсястра прынясе таблетк. Яны лтаральна выносяць мне мазг, але так нават лепш. Усё, чаго я хачу цяпер - гэта закнуцца таблеткам адрубцца. Але я ведаю, што ноччу я прачнуся, зно будуць трашчаць цыкады. У х спевах я пачую голас Данка. Я чую яго штоночы. Ён спрабуе мне штосьц сказаць, але я не разумею. Потым Данк замакае, я пачынаю чуць яшчэ адзн голас. ншы. ранчны злосны. Яго я засёды разумею. Ён патарае тольк два словы, зно зно. Засёды адно тое ж: 'Аз ф... аз ф... аз ф...'

– ---------

* Адвольны пераклад верша Кларка Эштана Смта 'After Armageddon'