Бастан кешкен, кµз кµрген

рейлену. Сол сзді айтса, бкіл дивизияны рейлендіресі.

Жааы полк командирлеріне: “Картошка егіп жатырмыз” – деудеміз.

Бл сзді олар тсінеді. Мина тскендігін біледі. Аякздік

Раымжанов деген менен жасы лкендеу бір телефонист сол 01 –

ді йіне байланыс тартып кеткен еді, сол жетіп келіп, 01 – ді 04 –ке

штабты баса жерге кшіру керектігін айтан бйрыын естіп келгенін

хабарлады. Бл – тс кезі. Байланысшылары ротасыны командирі

капитан Кузмин деген кісі болатын. Жааы хабарды алысымен,

коммутаторды сымдарын брап таратпастан, жлын алды. Жедел

бйрытар беруде. Маан терезе алдындаы заземлениелерді

жинауды бйырды (бл да немістерден алан, алып жруге олайлы

рі жеіл дюреалюминийден жасалан таяша). Есіктен шыуым м

екен, баанаы блек орманнан мен тран йге о жаусын.

Мндайда ойланып жатпайсы, жалп етіп жата кеттім де, кейін арай

жылжыдым. Блмеге енсем, комроты Кузмин лап жатыр. асында

телефон отделениесіні командирі Баймурзин (андааш

станциясынан, ежелгі байланысшы) Кузминні тізесіндегі имылдап

тратын тобыан жааы мені кргенде атылан жауды пулемет оы

ааш дуалдан тіп келіп, жарып кеткен екен. Кузмин маан: - Неходи

туда! Остаешься здесь. Все линии отбери и соедини напрямую.

Потом следуй за нами! – деуге ана шамасы келді. Жлып алан

коммутатор – номерникті бір байланысшыа стата салды да, маан

бір телефон аппаратын алдырды. Майданда берілген бйры

млтіксіз орындалуы керек сз айтарса, сол жерде тынды дей

бер. Баймурзин апсаай келген денелі еді, комротаны иыына

асылдыра, бір аяын аннап- саннап бір тигізіп, сйрей жнелді. Осы

сапырылысып жатан кезде мені кзіме арбакеш Лобанов крініп

алды: арбаа атын жеккен, хомутты бір жаы лі байланбаан, оны

олымен апсыра стап барады. Жегілген далалы кухняа (тама

пісіретін азан, кшелерде квас сатып тратын ыдыса саан) о

тиіп, екі жаыннан тсте ішеді деген суп болса керек, шаптырып бара

жатыр. Осы жй кні бгінде дейін кз алдында тр. Осы кезде

штаба шабуыл жасалан барлаушылар да тайып берген екен. Бкіл

76

елді мекенде менен баса ешкім алмаан. Мен болсам, байланыс

сымдарын реттеумен лек болудамын

Кн батуа айналан кезде, “У!”- деп реттестіріп, жаластырып

та болдым. Иыымда винтовкам, екінші иыымда телефон аппараты.

Тартылып кеткен байланыс сымы созылып жатыр. Тмен арай тсе

бергенімде, - Ей, связист! – деген дауыс са ете алды. арасам,

дивизияны артеллерия командирі полковник дрежесіндегі адам

болатын, сол. Таныдым да, аан азытай тра алып, олымды

шекеме алып барып:- Я вас слушаюсь! –дедім. Ол менен не

боланын срады. Мен жасырмай, брін айттым. – А нука, покажи!

Откуда они стреляли? – деді ол маан. Мен крсеттім.

Планшеткасын ашып, картаа арап, сол жерді тауып та алды. Енді

маан: - Соедини меня с моими детьми!- деді.Брін жата білемін.

Артиллериалы блімшілерді брін шаырып, сйлестірдім.

Ол координатын айтып, жау о атан жерге депкіде бір –

бірден атызып, содан со “залпом!” деп команда берді. Бір блек

орман аспана терілді. Мен ызытаандай, оны асында жас

баладай, арап трдым. Ол елді мекенге ктеріліп, жолды

ортасымен жріп кетті. Кетерінде маан:- “Не уходи, я приду!”- деді.

Сол кеткеннен лі кетіп барады деуіме болады. Одан кейін мен оан

кездескенім жо. Таы да скери бйры. Тап жылжымай отыра

бердім. стімде шинелім де жо, арбада жолдастарыммен бірге

кеткен. Кн батып барады. Отыран жерім ыза. арным аш.

алтырайын дедім. Штабпен сйлесіп отырмын. Жруге

полковникті бйрыын ешайсысы бза алмайды. ас арайды. Мен

болсам жалызбын. Дуананы асасындай селкілдеуге тура келді.

Телефонмен командир взводым лейтенант Матошин (Гурьевтік,

жасы кісі еді, арта да тартып алан) отыран жерімді срады.

“жаын жерде й бар ма?”- деп, оан мен 150 метрдей кабель

керектігін айттым. Сонымен, ол кісі маан кмекке Раымжановты

жібергенін хабарлады. Бір кезде ол да келді. Бір жаын йге

орналасып, от жаып жылынды. Ол тама зірлеуде. Мен орыс

пешіні стіне шыып жылынудамын. Денем жылып, йытап

кетіппін. Жолдасым мені оятын, тама ішуге шаырды. Кзімді

ашсам, й іші толан солдат, кіле кір – ожала, брсе аан

біреулер.

– Ай мынауы не?! Мнда кіргізуге болмайды ой!- дедім. Сонымен,

оларды шыарып жіберіп, таматанып алды. Раымжанов маан:

– Сен отыра тр, жааы адасып жргендерді біреуін асына алып,

01-ді орналасан йіне барып келейін – дері бар емес пе? Мен:-

неге?- деппін ой.- Келген со айтамын,- деді де, шыып кетті.

Шамалы уаыттан кейін оралды.

Екі езуі екі лаында, кілді. Мінеки деп, ораландарды оя

салды. Біз шін лкекн олжа екен: конфет, печенье, нан т.б. жне бір

шуба (поезда ертеректе старший кондукторлар Кигенін кргенім бар.

77

Кейінде ойшылара да сондай беруші еді, бл заманда, рине ол

айда?)

Маан ол:- Мен телефон сымын баана тарта баранымда, тс

те болып алан. Сол кезде штаб бастыына шыл тапсырма беруде

болатын,- деді. – Шай да з орнында алды. Менімен жмысы да

болмады. Есік алдына шыып, зі мінетін ара атына, тіпті жайда

мініп, тмен арай шаба ж-

нелді,-деді.-Кейін айтайын дегенім осы,- деп клді.

Жааы тйіншекті ішінде екі пар ішкі кйлек- ыстан бар екен.

Екеуімізді де уананымыз – кйлек-ыстан. Дереу стіміздегі

кірлеген ішкі киімдерді шешіп, жанып жатан орыс пешіне салды та

жібердік. Бейнелеп айтан адама кешегі кндізгі орман ішінен

пулеметтен о жаудыран барлаушыларды оындай, тарсылдамаса