Круглы год. Хоку беларускiх паэтаў

* * *

Першы дзень, калі лёду няма на ганку. Сьціхлі капяжы.

* * *

Сонечны настрой па вільготным пяску разьліваецца.

* * *

Надыходзіць час занесьці на сьметнік зімовыя боты.

* * *

Вецер. Груд. Вясна. Як вуркочуць галубы слухаў і маўчаў.

* * *

Шэра-жоўты сьнег плямамі ў полі ляжыць, вецер гоніць пыл.

* * *

Шалахнуўся куст, зашчабятала птушка… Ізноў цішыня.

* * *

Побач з дарогай доўгія, нежывыя трубы ляжалі.

* * *

Сухое дрэва. Прыляцелі вераб'і — пошчак, мітусьня.

* * *

Сіні аўтобус спыніўся й павітаўся з жоўтым дзьмухаўцом.

* * *

Кветачку набыў, а каму падараваць так і не знайшоў.

* * *

Пасыпаўся дождж: на інжыры вераб'і зашчабяталі.

* * *

Ідуць насустрач людзі, хаваючы твары ад ветру і дажджу.

* * *

Шклянка на стале. У празрыста-шэры цень муха запаўзла.

* * *

Ціха, сьпіць дачка ў пакоі, а за вакном дробны дождж ідзе.

* * *

Каля бардзюраў, на асфальце растаюць кавалкі лёду.

* * *

Быкі на бойні: чорныя сьлёзы ў вачах, цяжкі дух крыві.

* * *

Старое дрэва пяшчотныя лісточкі паўпрыгожылі.

* * *

Ружовы камень на зялёнай траве… Шукаю словы.

* * *

Сухая трава ціха шэпча пад ветрам песьню пра лета.

* * *

Чорная каза жоўтым вокам зіркае на гаспадара.

* * *

Зь берага камень спаўзае ў ваду вельмі — вельмі павольна.

* * *

Каляровае паветра Эстоніі пахне трэскамі.

* * *

Дарога ў полі, фурманка, стары чалавек, кола скрыгоча.

* * *

Мэтрапалітэн, у чаканьні цягніка разглядваю столь.

* * *

Гутарка дзяцей, хутка і мая дачка гаварыць пачне.

* * *

Зь лёгкім сумам трываю галаўны боль, вясновы ветрык.

* * *

Самотны груган нізкую аблачынку зачапіў крылом.

* * *

Сьпілаваны сук на сухі асфальт упаў — безнадзейны хруст.

* * *

Вечар, парк стары, шоргат старэчых крокаў, азіраюся.

* * *

Перакулены сьвет у калюзе жыве… Шпурляю камень.

* * *

Качкі і кірлі лунаюць над вадою цёмнай Сьвіслачы

* * *

У пясочніцы алавяны салдацік пад дажджом заснуў.

* * *

Дзе схавалася за вясновай смугой маё юнацтва?

* * *

Сшытак бэзавы набыў, а што запісаць і ня ведаю.

* * *

Вечар. Мястэчка. Каля кожнай хаты сьлівы красуюць.

* * *

Маленькі пакой, фотаздымкі на сьцяне — твары знаёмых.

* * *

Набліжаюцца хмурынка і маладзік, аддаляюцца.

* * *

Атрутны водар магноліі напоўніў маёвую ноч.

* * *

Малады ліхтар, ты, напэўна, першы з нас павітаесься.

* * *

Рэдзенькі блакіт і празрыстая поўня над даляглядам.

* * *

Кардыяграма на стужцы папяровай, доўгай, бясконцай…

* * *

Гартаю кнігу, не чытаю, а гляджу рэпрадукцыі.

* * *

Навальніца, дождж, плачуць-плачуць ліхтары сьветлымі сьлязьмі.

* * *

Гляджу на поўню праз агеньчык запалкі — маленечкая.