Круглы год. Хоку беларускiх паэтаў

* * *

Жаданьне заснуць? Не! Жаданьне прачнуцца і не засынаць.

* * *

Дом над вадою… О, колькі сноў вяртае мяне ў гэты дом.

* * *

Ты не гавары, што ня хочаш спаць зусім і ня любіш сон…

* * *

Наліваецца лякам цёплым, залатым ліст магноліі.

* * *

Сёньня чуйна спаў, слухаў празь няпэўны сон шолах дажджавы.

* * *

Знайшоў у лесе, зьбіраючы суніцы, драўляны гузік.

* * *

Залаты трысьнёг сее кропелькі расы ў сінюю ваду.

* * *

Выпаўзла жабка з-пад вільготных камянёў муху ўпаляваць.

* * *

Гладыёлусы, захутаныя ў марлю, едуць на кірмаш.

* * *

На суседзкі плот верабей пераляцеў зь яблыні маёй.

* * *

Невялікі сад, маладзіца босая яблык-штрыфель есьць.

* * *

У калянадзе прыемна схавацца — сонечны ранак.

* * *

Высокая столь, блакітныя шпалеры, сіні матылёк.

* * *

У маім двары сітаўка блакітная скача па пяску.

* * *

Рукі кабеты над дзіцячай калыскаю, чалавечы сьвет.

* * *

Бруіцца вецер — засыпаючы сьляды — пясок бруіцца.

* * *

Каля дзяржбанку на пыльным тратуары знайшоў капейку.

* * *

Па рудой сьцяне жучок паціху паўзе, лета ажыло.

* * *

Белае неба, а ў ім шэры матылёк уздымаецца.

* * *

На яркім сонцы крухмальныя карункі фіранак сьнежных.

* * *

Пыльныя пальмы высахлымі лістамі ледзь-ледзь варушаць.

* * *

Белакрылая кветка вэнтылятара на вакне расьце.

* * *

Кавярня ў вежы, музыка, млявасьць, кава. Шэры, спакойны дзень.

* * *

Уздоўж прыбою, бязгучна, па каменьні ляціць цень кірлі.

* * *

Паласатая яшчарка са сьцяжыны ўцякае ў траву.

* * *

Які вялікі ліст! Ня знойдзецца кнігі такі засушыць.

* * *

Колькі матылькоў віецца над чаромхай каля альтанкі.

* * *

Высокі комін, аблокі доўгія плывуць, талінскі вецер.

* * *

Дапамагаю выпаўзьці з-пад лісточка божай кароўцы.

* * *

У белым небе, о, як высока, як шмат зялёных шышак.

* * *

На веях маіх зьнікае сонечны пыл, вецер у хмарах.

* * *

Сьпёка, на дварэ селі курыцы купацца у гарачы пыл.

* * *

Басанож іду, чорна-сіняя сьцежка, сьціхае конік.

* * *

Стручок гароху зялёнаю рыбкаю высьлізнуў з рукі.

* * *

Жонка і дачка сьпяць у цёплай цішыні, жнівеньскі спакой.

* * *

Рэчка ратуе ад сьпёкі, ад горычы і ад маркоты.

* * *

Цячэ, шапоча жвір скрозь пальцы… У руцэ застаўся камень.

* * *

Пыл на паліто, каля жалезнай брамы чакаю брата.

* * *

Іржавы ліхтар сьпіць пад дажджом у парку, стоячы сьмірна.

* * *

Рукі, рыдлёўка, дождж, дзёран, жвір, камяні… Моўчкі працую.

* * *

Дожджык перастаў, а вада яшчэ цурчыць з вадасьцёчных труб.

* * *

Вулка вузкая, патыхае вільгацьцю стогадовы брук.

* * *

Кубачак кавы, белы цукровы кубік, сухія кветкі.

* * *

У трубах рэха павялічвае памер… Сэнс непарушны.