Круглы год. Хоку беларускiх паэтаў

* * *

Цёмная поўня шэпты кляновых шатаў слухае ў цемры.

* * *

Прытаіліся, як пачвары марскія, на пяску карчы.

* * *

Вугаль на зубах, печанае бульбы смак, салёны дымок.

* * *

Залаты агонь, моўчкі з братам сядзелі, блакітны попел.

* * *

Гудзеньне мора. Моцны, пякучы вецер. Чорная вада.

* * *

Бездапаможны матылёк на шыбе шукае выйсьце.

* * *

Дзьверы на гаўбец адчыніў, а мой сябра, месяц, не прыйшоў.

* * *

Гарадзкая ноч, шчыльная гарачыня, кропелькі зорак.

* * *

Не памылюся — назваўшы запальнічку любімай кветкай.

* * *

Ціхі шум машын. Ноч. Гадзіньнік. Я і ты. Цёпла. Споры дождж.

* * *

Патушы сьвятло, чуеш — бьецца-бьецца ў шкло шэры матылёк.

* * *

Срэбная хмара стала побач з поўняю, вецер стаміўся.

* * *

Шчупака сасьніў. Не, не жывога, на — маляванага.

* * *

Прачынаюся, пью халодную ваду і засынаю.

* * *

У сінім садзе цяжарная жанчына сьпелы яблык есьць.

* * *

Халодны вецер, празрыстае паветра, аголены сад.

* * *

Сьліва на стале, побач востры нож ляжыць; зараз сьліву зьем.

* * *

Дворнік пад вакном, ён мяце-мяце асфальт, ён бліжэй-бліжэй.

* * *

Як непрыемна вільготную адзежу раніцай надзець.

* * *

Гуляю з дачкой пад жоўтымі ліпамі старога сквэра.

* * *

Ральля, груганы, гара пад нізкім небам, салодкі вецер.

* * *

Аса на шыбе — дзынкнае пажаданьне вярнуць свабоду.

* * *

Ляснула шыба, шкло блішчыць на падлозе, стаю басанож.

* * *

Чырвань рабіны ў зеляніне дваровай, вось спаткаў восень.

* * *

Вербы па рацэ пасылаюць у нябыт сумныя лісты.

* * *

Туманны ранак, над сівою рэчкаю лунаюць кірлі.

* * *

Сонны смоўж паўзе па падасінавіку маладзенькаму.

* * *

Чародка сітавак пабудзіла ціўканьнем навакольны лес.

* * *

Шэрая зямля, скача жвавы верабей, жоўтая трава.

* * *

Падасінавік — згубленая шапачка чорнага дзятла.

* * *

Дзеці зьбіраюць каштаны на асфальце, халодны ветрык.

* * *

Дзіця ў касьцёле слухае арган. Вітраж чырвоны зьзяе.

* * *

У Койданаве сады спавівае дым — паляць бульбоўнік.

* * *

Лёгенькі лісток да мяне ляціць-ляціць шэрым матыльком.

* * *

Жоўтыя ліпы, знаёмая вуліца, чужыя людзі.

* * *

Сіні кіпарыс, калі паглядзець праз дождж, робіцца вышэй.

* * *

Праз кастрычнік іду пад каштанамі і па каштанах.

* * *

Скляпеньні, крокі, водгульле, палёт-лісток сухі лунае.

* * *

Шоргат шэрых хваль доўга слухаю адзін. Дух марской травы.

* * *

Жорсткі хвалялом, насьцярожанае мора, шурпаты вецер.

* * *

Глядзіць сланечнік, нахіліўшы галаву, на ранішні сьнег.

* * *

Пад белым небам у сухой траве заснуў руды сабака.

* * *

Лялька ў калюзе, нерухомыя вочы глядзяць з-пад вады.

* * *

Кідае лісты ў фантанчык зь лебедзем стогадовы клён.