Фаўст
Шрифт:
Маўчанне.
Пачута ўжо мальба Гаротнага раба: Геката ў гонар згоды Мяняе рух прыроды. Бліжэй, бліжэй — о, ўжо і блізка Срабрысты бляск начнога дыска, Багіні прамяністай трон — Як сімвал гневу ззяе ён. Не набліжайся, грозна-ўладны шар: Зямлю і мора спаліць твой пажар. Вядома ўсім, як часта чары, скокі Фесальскіх ведзьмаў, чарадзеяў Уніз скіроўвалі твой лёт высокі Да спраў ліхіх, нядобрых дзеяў. Цямнее шар… яшчэ… яшчэ… І(Падае ніцма.)
Фалес
Што не прымарыцца Анаксагору? Што з ім такое? Ўпаў. Глядзіць угору. Па-рознаму на ўсё глядзім мы У гэтыя вар’яцкія гадзіны: Ён бачыць шар, а мне здаецца, Што месяц не крануўся з месца.Гамункул
Зірні на месца, дзе было Нядаўна карлікаў жытло. Упала з месяца скала, І ўжо не стала там жытла. Сам бачыў я, як са свяціла Ляцела глыбіна і як змясіла Сяброў і ворагаў яна. Мяне, аднак, хвалюе тая сіла, Якая ў творчых дзеяннях відна І воляю зямлі й нябёсаў Будуе тысячы уцёсаў.Фалес
Тут толькі здані, патарочы! Няхай іх прыме пыл і гразь! І добра, што не ты іх князь. А ці не лепей нам замест Пустых дыскусій зведаць фэст.Выходзяць.
Мефістофель (прадзіраецца з другога боку)
Як цяжка па крутых гарах цягацца, Як хочацца ўдыхаць смалісты водар Гарца! Ах, мілы Гарц, туды адкрыта Я сцебануў бы наўскапыта; Аднак я ўведаць быў бы рады, На чым усё ж сыны Элады, Не маючы ні серкі, ні смалы, Патэльні грэюць і катлы.Дрыяда
Магчыма, дома ўвішны ты і ўпарты, А ў нас дык проста смеху варты. Чым выгаворваць злосныя намовы, Святыя ўшанаваў бы ў нас дубровы.Мефістофель
Пакінуты аднойчы родны край І чорту дарагі, як богу рай. Што за пачвара там гняздзіцца Трайная? Мо ў вачах траіцца?Дрыяда
Там фаркіяды! Падыдзі! Кабеты Ў эстэтыку ўвядуць і ў этыкеты.Мефістофель
Чаму б і не? Мне хараство ўласціва! Эге! Тут болей дзіва чымся піва, Агіда сутаргай мне зводзіць пысак. Лепш здохнуць, чым яшчэ хоць раз Такіх убачыць адалісак, Такіх страшыдлаў і зараз. Ды гэта проста — як кашмар! Падумаць толькі — тых пачвар Яшчэ й антычнымі завуць! Мы выспяткамі з пекла прэч Прагналі б гэтакіх старэч! — Бы кажаны, пішчаць, сапуць.Фаркіяда{192}
Падайце вока мне, зірну я, Хто гэта ў госці ўжо шыбуе.Мефістофель
Шаноўныя! Прыміце мой трайны паклон! Вам не знаёмы я, але спакон Я родзіч ваш з пабочных ліній. Наведаўшыся ў вашыя святыні, Багіням Опс{193} і Рэі біў чалом, Сустрэў дачок Хаоса — німф і парак — Сябровак вашых і таварак. І хоць багата вартых скрозь было, Аднак не бачыў вам раўні ні разу. Не маю слоў на паўнату расказу.Фаркіяды
А ён не дурань — дэман гэты.Мефістофель
Адно здзіўляе, — што паэты Не склалі гімнаў, што партрэты Яшчэ не пісаны ў натуры — Бо мастаку і твары вашы і манеры Дадуць натхнення болей, чым амуры, Чым хараство захваленай Венеры.Фаркіяды
Самоце ночы і цямна Забыта існая цана.Мефістофель
Як можна ў змрочышчы пячор Глуміць адзіны ў свеце ўзор Красы, пасланай вам з нябёс? Я на алтар мастацтва вас бы ўзнёс І ўвекавечыў бы ў скульптуры Прынады вашае натуры.Фаркіяды
Маўчы, навошта нам спакусы, Якімі цешацца какоткі музы. Мы — дзеці ночы; у антычным клане Трымаемся на заднім плане.Мефістофель
Тым больш патрэба і ў рэкламе! На трох па зубу маеце, па воку. Без шкоды смаку вашаму і зроку Узмоцнім мы міфічны дух, Істоты трох злучыўшы ў дзвюх, Аддаўшы трэці мне партрэт На дасягненне гэтых мэт.Адна фаркіяда
Ну, як ідэя?Дзве другія
Толькі без пазык!Мефістофель
А мой ты д’ябле, — ўвесь разлік — Якраз на вашым зубе.Адна фаркіяда
Мілы кавалер, Заплюшчы вока, зуб ашчэр, Зацісні ці заклей наздру, Падобны будзеш на сястру — У профіль станеш акурат, Бы наш адзінакроўны брат.Мефістофель
Хай так!Фаркіяды
Няхай!Мефістофель (у абліччы фаркіяды, у профіль)
Прымай жа позу! — Найлепшы з лепшых, сын Хаосу!Фаркіяды
Мы дочкі, сёстры, ў нас жаночы від!Мефістофель
Якая ганьба! Я — гермафрадыт!Фаркіяды
Поделиться с друзьями: