Sisterdark / Сястра-Цемра

– - Але...
– тут мову адняло жо мяне.
– Дык вы што, намысна? Мяне? Сюды? З гэтым?
– гаварыла я збянтэжанасц.

Вядзьмарка сцягнула з сябе кажушок, засташыся кофце камзэльцы з гафтам, накнула яго мне на плечы.

– - Вазьм, Таса. Холадна тут.

– - Ага... Дзяк, -- разгублена сказала я, хутаючыся кажух. Цёплы.

Яна апусцлася на зямлю побач з Лёнем. Абняла яго, прыхнула да сябе. Правяла далонню па яго брудных валасах прынялася штосьц гаварыць яму, цха-цха. Так мац суцяшае дзця, якое абудзлася пасярод ночы ад кашмарнага сну. Гэта ж трэба, стольк ваг гэтаму адмарозку. А я?

– - Пан Альжбета, -- паклкала я.

Яна зняла галаву паглядзела на мяне з усмешкай.

– - Вяртайся шпталь, Таса. Цябе жо хаплся шукаюць.

Шпталь. Халера, я ж туды збралася. Зусм забыла.

– - А кольк часу прайшло?
– спытала я.

– - Пагадзны.

Неверагодна. А мне здавалася, што гэта нейкая бясконцая ноч, што сё цягнецца цягнецца. Зрэшты, спытаць я хацела зусм не гэта. Я тольк баялася прамовць гэта слых. Але Альжбета гэта прадугледзела.

– - Жывы твой Цмафей, -- сказала яна, быццам прачыташы мае думк.
– За яго не хвалюйся. З м усё добра. Я кажу.

У мяне як камень з душы звался. Хвала табе, Госпадзе. Пранесла.

– - Дзякуй вам. Дзякуй, -- сказала я шчыра.

– - Няма за што, -- яна зно павярнулася да Лён.

Я разумела, што гутарка скончана, але я не спяшалася сыходзць. Трэба было высветлць яшчэ адну рэч. Вельм важную.

– - Альжбета, паслухайце. Тое, што ён гавары...ну, пра майго бацьку. Гэта прада?

– - Так, -- адказала яна, не гледзячы на мяне.

У грудзях у мяне зно запякло, носе брыдка зашчыпала. Але я не заплакала.

– - вы... ты ведала? Альжбета? Ведала з самага пачатку? не сказала мне, так?

Яна мачала. Усё ясна. Трох паразважашы, я скнула кажух акуратна паклала яго м пад ног.

– - Забрайце. Мне не холадна.

Потым я павярнулася пайшла прэч. У шпталь. Туды, дзе мяне чакал.

_________________________________

* Vade retro satana (дз прэч, шатан!) -- сярэднявечная формула экзарцызму, занатаваная манускрыпце 15 ст. У свецкм жыцц можа выкарыстовацца як адмова ад спакусы, нязгоду з намаленням ншага ндывдуума. У гэтым кантэксце пераклад можа гучаць прыкладна так: 'Давай, шкыньдзёхай!'

Эплог. Ён яшчэ вернецца

Овельск, гарадок, старэйшы за Менск, але маладзейшы за Полацак, зно апынуся цэнтры ваг. Прычынай таму стал 'лютаскя падзе' - так у сродках масавай нфармацы абазначыл заваруху, што чынлася тут узмку 20... года.

Афцыйныя СМ асвятлял гэту гсторыю давол сцсла. У СБ надрукавал разгорнуты артыкул аб 'карупцыйным скандале', якм нбыта бы замяшаны мэр Овельска Вктар Хлябцо. Адразу пасля 'лютаскх падзей' спадар мэр бясследна знк, прыхапшы вялзную суму дзяржаных грошай тым самым справакавашы чарговы вток крызсу кране. Экс-мэра абвясцл мжнародны росшук, падключышы нтэрпол федэральныя службы Расе, але штосьц мне падказвае, што яго не зловяць. Як жа, шукай ветру пол. Усётк ягоны продак ме прозвшча Ляпец, а Ляпцо голым рукам не возьмеш.

На БТ з'явлася некальк няцямных рэпартажа пра 'тэракт' 'фундаменталста' Овельску. Што там был за фундаменталсты, не дакладнялася. Яшчэ праз тыдзень на Першым канале выйшла адмысловае ток-шо у жывым эфры, у якм бра удзел супрацонк службы бяспек. Суровы афцэр у шэрым цывльным пнжаку дога вяшча пра экстрэмсцкую групоку 'Лцьвнск Джыхад', як базруецца Паднёвай Нгеры фнансуецца тамтэйшым алгархам славянскага паходжання. Баевк групок нбыта зял на сабе адказнасць за беспарадк падры моста Овельску. Затым вядоца выцягну да мкрафона студэнта-нгерыйца, як вучыся адным з мнскх вну. Выгляда ён каларытна - у падраных джынсах, памяранцавай цштоцы з дрэдам. Усе чакал, што студэнт будзе расказваць пра фундаменталста, але той раптам засмхася проста камеру выгукну: 'Здравствуйте! Жыве Беларусь!' Усе аслупянел, а нейк мужык з масок, як сядзе на заднх радах, падхапся, трасучы кулакам, залямантава: 'Смерць польскм акупантам!' Потым камеру выключыл, пайшо рэкламны ролк. Кал камера уключылася зно, то н студэнта, н КДБшнка, н змагара з акупантам студы жо не было. Засталася адна масока знерваваны вядоца, як, запнаючыся, пача тлумачыць, што студэнт насамрэч сказа 'Было зашыбсь!', але з-за акцэнту выйшла невыразна. Яму нхто не паверы, бо атрымалася як раз-тк вельм выразна, пачул се. Фнал бы прадказальны. Ток-шо незабаве скасавал, вядоцу звольнл, ён уцёк у Беласток наступным зраб непаганую кар'еру на тэлеканале "Белсат". На гэтым тэма 'лютаскх падзей' была закрыта, дзяржаных СМ пра Овельск больш не згадвал.

Затое апазцыйная прэса адрывалася напонцу. На Харты Партызане яшчэ дога смакавал сюжэт, як адзн дасцпны журналюга назва 'Безмяжак у маленькм гарадку'. То бы яскравы прыклад таго, да якога маразму могуць дайсц чынушы свам мкненн выслужыцца. Мясцовыя лады, напужашыся народных хвалявання, страцл рэштк здаровага сэнсу. Яшчэ за тыдзень да акцы пратэсту звар'яцелыя чынушы нагнал поны горад атазака з цхарыкам, а начы напярэдадн мтынгу зымтавал тэракт, заклашы выбухоку пад гарадск мост. Гэты выбрык 'беспрадзельшчыка ва ладзе' ста апошняй кропляй, народ узбунтавася. Уначы гараджане збл выгнал з горада сх цхарыка, а таксама паграмл паперакульвал атазак. Ранцой Овельск выгляда, як пасля Мамаева пабошча, але км бы завадатар хто бра удзел у той калатнечы, засталося невядомым, бо гараджане заховал грабавое мачанне. Чынушы, усвядомшы сю непапранасць стуацы, паспрабавал гэтую справу замяць, але было позна. Назатра Овельску жо кшма кшэл рэпарцёры, потым прыехала камся з Мнска, паляцел галовы...

Зрэшты, ва см гэтым меся станочы момант. Ну, адносна станочы. Куфар знайшося. Той самы, ахвярны. Ён выплы з вро пад Чортавым мостам, яго прыбла да берага хвалям. Там яго знайшл ранцой. Важк дог, як труна, аблеплены шчыльным слоем ракушак водарасця абматаны праржавелым дашчэнту ланцугом. Мяркуючы па см, ён праляжа на дне жо добрае стагоддзе, захраснушы памж камяням затанулым карчам. Яго вынесла на паверхню слаю выбуху, кал гарадскя лады спрабавал зарваць мост. Прынамс, так гэта тлумачыл апазцыйныя журналсты. Кал куфар адчынл, то нутры выявлся чалавечыя костк. Яны рассыпался перамяшался памж сабой, таму немажлва было адразу вызначыць, колькм людзям яны прыналежыл, аднак два ацалелыя чарапы казвал на тое, што ахвяр было па меншай меры дзве. Менавта ахвяр. Усё тут сведчыла пра жудаснае злачынства. Костк был варварск рассечаны патрушчаны, на х мелся выразныя сляды нейкай металчнай прылады - меркавана, плы. Адзн з супрацонка следчай групы, выклканай на месца здарэння, змрочна пажартава, назвашы знаходку 'археалагчнай расчлянёнкай'. А Альгерд Алегавч, як прыбег на бераг Овельк, ледзь даведашыся пра знаходку, спакойна паведам, што ахвяр тут сапрады дзве, ён не мае сумнева адносна хняй дэнтычнасц -- аднак не будзем спяшаццца, пачакаем вынка генетычнай экспертызы. Што тычыцца забойца, то ён можа назваць х мёны проста зараз. Славамр Кунцэвч Ерамей Ляпец. Без перабольшання, то бы дзень ягонага трыумфу. Дагэтуль даследванн спадара Намыснка мел больш тэарытычны характар, а цяпер воляю лёсу яму прынесла рэчавыя доказы, той самы Corpus Delicti лтаральным сэнсе слова. А гэта значыць, што ён не памылся свах здагадках, рухаецца слушным крунку наогул жыве не дарма.

Альгерда Алегавча засмучала хба тольк тое, што догачаканы мтынг так не адбыся. Усё абмежавалася пкетам. У нядзелю спадар Намыснк выйша да будынка адмнстрацы разгарну над галавой гстарычны сцяг БНР. Пастая так хвлн пятнаццаць. Нхто яго не чапа. Н млцыянта, н цхарыка паблзу не было. Апазцыйныя журналсты, якя здымал пкет, нават крыху засумавал. Потым да адзночнага пкету далучыся Пётра Анатольевч, Толка бацька. Ён ста поруч са спадаром Намыснкам выцягну з-за пазух самаробны плакат - кавалак ватману, на якм зялёным маркерам было накрэмзана ад рук: 'РЭФЕРЭНДУМ'. Журналстам Пётра Анатольевч патлумачы, што такя пытанн, як масавае звальненне працанко лесапльн з кандачка не рашаюццца, тут патрэбен рэферэндум. Мнула яшчэ чвэрць гадзны. Так не дачакашы хапуна рэпрэсй, Альгерд Алегавч не без здзлення пракаментава, што, вдавочна, адбылся нейкя радыкальныя змены на вышэйшым узрон, цяпер гсторы Овельска, мажлва, усёй краны, пачынаецца прынцыпова новы этап. А Пётра Анатольевч глыбокадумна дада: 'Вось так засёды бывае. Табе здаецца, што ты весь час прайграеш, а потым гоп - аказваецца, што ты перамог!' Дзень выдася змны, памёрзнушы яшчэ хвлн пяць, два пратэстоцы разам з натопам журналста накравался кавярню 'Ля гастранома', дзе цудона прабавл час.

Альгерд Алегавч ме рацыю. Пасля 'лютаскх падзей' у жыцц Овельска сапрады адбылся радыкальныя змены. Злашчасную лесапльню незабаве адчынл, се звольненыя вярнулся на працоныя месцы. Потым нам прызначыл новага граданачальнка замест збеглага Хлябцова. Малады энергчны Втат Гедымнавч Грамычка адразу ж узя нцыятыву свае рук. Перш-наперш ён выцягну з ямны наш драбльны завод, як жо ледзь лпе. Спадар Грамычка заключы выгодны кантракт з заходнм нвестарам, у цэх завезл новае абсталяванне, амаль збанкрутаваны завод запрацава на се застак. Овельск, адпаведна, таксама 'запрацвта' паскораным тэмпам, быццам не было някх крызса.

Апроч таго, новы гарадск галава аказася неабыякавым да гстарычнай мнушчыны. Менавта ён прапанава усталяваць на галонай плошчы помнк Авяльяну-Рыбаку, легендарнаму герою-змеяборцу заснавальнку горада. Канечне, не замест помнка Ленну, а побач з м. Адно другому не замнае. Праект ужо зацверджданы, адкрыццё адбудзецца сёлета жнн. Адначасова Овельску пройдуць святочныя крмашы гулянн з рыцарам, дударам 'горадам майстро'. Чакаецца беспрэцэдэнтны наплы турыста, у тым лку з дальняга замежжа. Нашу садэпаскую гасцнцу жо адцюннгавал пад трохзоркавы гатэль, а таксама пачал будаваць першы горадзе хостэл... У дадатак Втат Гедымнавч прыняся рабць захады па вяртанн гораду гстарычнай назвы Авяльянск, бо тапонм 'Овельск' - чыстая прафанацыя вынк дурацкай памылк дробнага чынушы часо Расейскай мперы. Гараджане ставяцца да гэтага скептычна ('Лепш бы людзям пенс падня!'), але асабста я не супраць. Няхай будзе Авяльянск.