Sisterdark / Сястра-Цемра
Шрифт:
Я жо зразумела, што чакаць дапамог мне няма адкуль, я вырашыла хаця б памерц, змагаючыся. Упр Яромка валакл мяне да лесапльн, трымаючы за шчыкалатк запясц. Я адчайна тузалася выгналася хнх руках. Урэшце мне далося вызвалць правую нагу, злачышыся, я з асалодай засандалла берцам Яромку сквцу. Дакладней, сквца была Лёнева, але Лён тут ужо не было, ншы авалода м понасцю.
– - Пся крэв, - гыркну той сплюну.
– - Годзе. Спынцеся!
– пачула я раптам.
Яны стал, як укапаныя. Пальцы пра задрыжэл расцснулся, я зваллася патылцай у снег. Прада, адразу ж ускочыла, дзка азраючыся па баках. Фары фургона был патушаныя, на тэрыторы лесапльн не гарэла нводнага лхтара, але было давол светла ад снегу, начным небе цьме дзны зеленаваты золак. У гэтым
– - Пан Альжбета!
– залямантавала я, кдаючыся да яе.
– - Стаяць!
– рану спадар мэр схап мяне за канер.
– - Вктар, пусц яе, -- прагаварыла яна нягучна.
– - Альжбета, не прымушай мяне рабць непапулярныя захады, -- пагрозлва сказа спадар мэр.
Яна пахтала галавой.
– - Ты жо нараб спра, Вктар. На тры жыцц наперад. А зараз здзекуешся з няшчаснага дзцяц.
– - Гэта не дзця, гэта пасрэднк, -- змрочна запярэчы Упр.
– полаваспелая дзявца, апроч ншага.
– - Мачы, нелюдзь, -- кнула яна.
– - Пан Альжбета, вы не ведаеце сх дэталя справы, -- умяшася Стрыгн.
– Мы ёй прапанавал супрацонцтва. Кантракт, з подпсам пячаткай, як цывлзаваныя людз. Яна адмовлася. Такм чынам, у нас не заставалася выбару.
– - Хлусяць!
– крыкнула я, спрабуючы адштурхнуць ад сябе мэра.
– Я не адмалялася. Я папрасла даць мне дзень на разважанн... Альжбета!!!
Я залямантавала ад жаху, убачышы, што пан карэктар зрабла крок наперад, адначасова сунушы правую руку сабе пад жакецк. Я пачула шчачок затвора, потым шугану выблск штосьц аглушальна бабахнула мяне над вухам, нбы выбухнула петарда. Пэна, пан карэктар была спрактыкаваным клерам, але Альжбета паспела першай. Бергманаву падкнула паветра шпурнула спнаю снег. Альжбета апусцла стрэльбу. Руля дубальток злёгку дымлася.
– - Лярва, -- прашыпе Упр.
Маланкавым рухам ён выхап з-за калашыны дог нож накшталт старасвецкага штылета загыркашы, кнуся бы да Альжбеты, але яна зно ускнула дубальтоку. Я зажмурылася зацснула вушы далоням. Грымну стрэл. Расплюшчышы вочы, я бачыла, як Альжбета, разламшы ружжо, заганяе новыя патроны ствол. Бергманава ляжала сумёце, сцскаючы руцэ псталет, ейная спаднчка непрыстойна задралася. Пан карэктар не варушылася. Побач дагары тварам валяся пр, на месцы яго правага вока зерала скразная дзрка, аднак, як н дзна, крыв амаль не было. Яны абое выглядал не як мерцвяк, а хутчэй як васковыя ляльк ц манекены, якх выкнул з втрыны снег. Стрыгн, паразважашы мгненне, сарвася з месца пабег згзагам крунку фургона. Альжбета зняла ружжо, узяшы яго на мушку, але на спуск яна так не нацснула. Стрыгн раптам узмахну рукам грымнуся плазам у снег, быццам наляцешы на нябачную перашкоду. Я пачула адрывстае гырканне гук, падобныя да сабачага брэху, затым з цемры данеслся немыя ляманты. Крыча Стрыгн. Потым усё сцшылася.
Ля будынка лесапльн застался тольк я, Альжбета спадар мэр. Яромка некуды падзеся. Я спомнла, што ледзь угледзешы Альжбету, ён спачатку знерухоме, а потым пача павольна адыходзць. Значыць, пакуль мы тут тачыл лясы з мэрам, спадар Ляпец пацху звал. Альбо Альжбета дазволла яму збегчы. Навошта? Усё яшчэ спадзяецца ратаваць прыдурка Лёню? Мажлва. Хацелася б мне ведаць, як?..
– - Дай сюды кнгу, Вктар, -- загадала Альжбета, накравашы на яго рулю дубальток.
– - Гэта факсмле, -- адказа той.
– - Кнгу!
Памарудзшы, спадар мэр неахвотна кну фалянт на снег. Альжбета адразу ж падхапла яго адышлася.
– - Ты робш глупства, сястрычка, -- працадз спадар мэр.
– - Я спрабую ратаваць тваю душу, дыёт!
– крыкнула яна.
– - Пакуль яшчэ не позна...
Краем вока я заважыла, што пан карэктар паварушылася няклюдна заграбаючы рукам, прынялася выбрацца з сумёта. Упр таксама ажывся. Прызняшыся, ён круц галавой, спрабуючы сфакусраваць позрк свайго адзнага вока. Рух яго был нейкя торганыя развнчаныя, але для чалавека з дзркай у мазган ён паводз сябе давол жвава.
– - Альжбета...
– - прашаптала я.
Яна спакойна зрнула на мяне, усмхнулася.
– - Бяжы, Таса, -- сказала Альжбета.
– - Бяжы. Што б ты н бачыла на дарозе, не спыняйся. не бойся. Цябе
Прасць мяне двойчы ёй не давялося. Я развярнулася вобцас кнулася прэч ад лесапльн. У мяне за спнай зно пачулся стрэлы, але я бегла, не азраючыся не спыняючыся, быццам за мной гнался чэрц.
– ---------------------------
* Fallsucht (нем.) - падучая
* Паводле справаздач, апантаныя нячысцкам часам пачынаюць размаляць на ншаземных мовах. Гэты, як бачым, пача лупць на трасянцы.
27. Вакалак
Дадому хачу. Дадому. У ложак. Спаць. Закруццца з галавой у кодру вырубцца на цэлыя сутк. Альбо на некальк сутак. Абрыдл, усе абрыдл... Не. Спаць будзем потым. Спачатку шпталь. Трэба даведацца, як там справы Цмк. Я нават патэлефанаваць м не магу, мабльнк-то сумцы застася. палцечка там жа, на канапцы вестыбюл. Балазе мне не холадна, анколечк, хба тольк носе пашчыпвае, ды слязяцца вочы ад марознага ветру... Анягож, слёзы мяне ад ветру. Ты так не прымус мяне заплакаць. Затое раззлава не на жарт. Цяпер трымайся. Я дакладна кагосьц прыкончу сёння ноччу. Ты ведаеш, каго. Давай, псялыжнк, выходзь. Не трэба ад мяне хавацца. Ты ж так прагну сустрэчы са мной, прада?..
Я брыла па начным горадзе, нацягнушы на галаву капюшон байк схавашы далон рукавы. Мяне калацла, але не ад холаду. Усярэдзне мяне сё напялася, нервы гудзел, як высакавольтныя правады. галаве панава поны гармдар. Я не магла засяродзцца -- думк разбягался, як кропл ртуц, гулял чахарду, лхаманкава пераскокваючы з аднаго на другое, мяне гэта трох палохала. Я чула, што менавта так людз губляюць розум. Думк рассыпаюцца. Першы званочак.
Цемра. Сястра-Цемра была тут, са мной. Я сама жо амаль што зраблася Цемрай. Пачуцц се згасл, нават стомленасць прайшла, засталася тольк лютасць. Чыстая лютасць. Храбусткая, вострая, як шкло роце. яшчэ павар'яцкая нейкая звнчанасць, блзкая амаль да весялосц. Пэна, так пачуваецца серыйны забойца, як выйша на паляванне за чарговай ахвярай... Прада, Лёнечка? Ты ж ведаеш, як гэта бывае...
Забойца, ха! Я стольк разо наблжалася да гэтай мяжы, але мяне засёды нешта стрымлвала. Цяпер усё. Я больш не баюся цябе, сволач. Ты раззлава мяне, я жо не спынюся. Дзе ж ты, дзцятка? Не трэба ад мяне хавацца. Тры, чатыры, пяць, мы дзём цябе шукаць... Шкада сётк, што мабльнка няма. Я з задавальненнем паслухала бы плэйер. Штосьц цяжкае. Блэк-метал, напрыклад. Шчыры незакаламучаны, як грал напачатку дзевяностых. У якм-небудзь ангары, на сцэне, аздобленай гнлым каровным галовам свным тушам. Кажуць, яны цягал х з прылеглага скотамогльнка. Слухаю такое рэдка, выключна пад настрой, але настрой у мяне зараз адпаведны... Ты мяне не адразу здохнеш, паскуда. Абяцаю. Памучышся спачатку. Усе малтвы спомнш, нават тыя, што не веда... Кшк павыцягваем. Голым рукам, ага. Абгорнем вакол дрэца. Годны атрымаецца серпанцн...трэ будзе падзялцца дызайнерскай дэяй з выканкамам, для наступнага фэсту... свныя тушы фальбонах, канечне, нашае сё, але грлянды з кшак таксама будуць выглядаць стылёва, асаблва з каляровай падсветкай... што-небудзь патрыятычненькае... прымусм цябе хадзць па кругу. Будзеш глядзець, як твае ласныя вантробы намотваюцца на слуп, пакуль не скапыцшся. А пасля мы адвернем табе мазганю. Вось так, супраць разьбы. Усё рона там адна сечка... Падчас навагодняга крмашу яны прыгожыл шапк адсечанай каровнай галавой. З прылеглага скотамогльнка. Чысты культ. На ёй яшчэ был завушнцы з фальшывым каменьчыкам. А стрыжка давол безгустоная. валасы дарма фарбуе. Я засёды мела падазрон, што старшыня выканкама таемна займаецца чорнай магяй... А потым мы спакойна вернемся шпталь. Да... Да каго? Забылася. Цмафей?
Цмка. Згадка аб м мяне трох ацвярозла. Я рэзка спынлася. 'Тая, *** тваю маць! Зусм мазг спяклся?' Мяне раптам апанава стэрычны рогат. Проста явла карцнку. У шпталь сабралася, ну-ну. Са скрываленым рукам з галавой прыпыленага Захара зубах. От жа Цмка зрадуецца, ачмурэць проста, як... Дакацлася, называецца. Маньячка хрэнава, думала я, выцраючы слёзы. Мяне душы нервовы смех. Ну чым я лепш за Лёню? Ды нчым. Такая ж, як ён. Нават горш. Ён, у рэшце рэшт, за свае чынк больш не адказвае. Псхапат няшчасны, навошта яго ненавдзець? ён не забойца.