Трафік для паэта
Шрифт:
У мінулым годзе такія вось напалі на дзяўчыну з пад ’езда, распранулі яе і на відэа гэта здымалі. Потым на Ютуб выклалі відэа. Дзяўчына вены сабе парэзала, добра, што ўратавалі. Уроды...
Нармалёвыя відэа, прыкольныя. Чаго чапляецеся? Ха, быццам самі такія белыя і пушыстыя. Правільна пацан робіць: паказаў, які хто ёсць на самай справе!
Не сказаў бы, што тут пацан працуе. Сайт зроблены прафесійна, дзвіжок ліцэнзійны. Відэа знята адмыслова. Думаю, нейкая кантора робіць сабе рэкламу. Пабачыце, хутка тут будзе спасылка на тэму нябачнага назірання за некім па вашым жаданні. Ужо круты бізнес у Расіі.
Каб гэты аператар-сволач пабачыў вось такой сваю
Хопіць гнаць! Самі на парнуху лазіце, што тут такога? Сумленныя раптам сталі...
Парнуха — гэта кіно, зразумела для дэбілаў ці не? Там артысты, якім да лямпачкі ўсё, яны грошы зарабляюць. А тут — жыццё. Паглядзеў бы я на цябе, каб ты тут пазнаў сваю дзяўчыну ці сябе.
Ёпэрэсэтэ, пацаны, я ведаю гэту кампанію! Зараз кіну каму з іх спасылку. А, патсталом...
Згодзен, што аўтар сайта — урод маральны. Не на ўсякіх тэмах можнарубіць бабло.
Хех, адміны! Вы хоць ведаеце, што Крымінальны кодэкс па вас плача? Гэта ўмяшаннеў асабістае жыццё...
Вы, маралісты, маўчыце, га? Ціпа тут нешта прыдумалі. Тут — рэальнасць! А на НТБ забойствы ў прамым эфіры? Злосць вас бярэ, што пацаны такі сайт замуцілі. Амерыкосы вунь Садама пад пятлю паставілі, і нехта зрубіў бабла, зняўшы ўсё гэта на відэа. Калі ты такі ідэйны — ідзі бокам, а то ўсе ролікі паглядзеў, а цяпер паказвае, што ванітуе яго. Клёвы сайт, зараз самы папулярны рэсурс будзе. Такі трафік канвертануць — бабло гарантавана.
Людзі любяць падглядваць. Вунь як «Вокны» папулярны. Усё нармальна. Рэалізацыя на практыцы прынцыпу «попыт нараджае прапанову».
Быў выпадак на практыцы: у адной дзяўчыны з яе тэлефона фотку спёрлі і на форум кінулі. А баця дзяўчыны быў з крутых. Таго аўтара топіка знайшлі — ён і цяпер свайго ценю баіцца. Так што аўтараў сайта будуць біць. Магчыма, і нагамі. А знайсці — знойдуць. Пытанне часу. Засвецяцца.
Не знойдуць. Я паглядзеў — дамен зарэгістраваны разумна, хостынг падстаўны, ІР дынамічны, хоць і нашага рэгіёна. Ну, толькі заказаць хакерам узлом, але дзвіжок нармалёвы, узнавіць будзе не праблема, калі база бэкапіцца. Але пацаны рызыкуюць...
Адмін сайта — адстаўны КДБэшнік, факт. Знайшлі ж недзе такія кропкі здымкаў...
От па гэтым кропкам і выпасуць. Іўхайдохаюць.
Гэта яшчэ калі яны пойдуць на тыя кропкі. Не дурныя ж свяціцца, калі з гэтых кропак ролікі выклалі
Прыкольна, кажаце? Ну-ну...
Вось вам развіццё прыколаў:
— А я ўчора жуку саломінку ў брушка ўставіў. Ён лятаў, як самалёт: толькі прама і ўсё вышэй, і вышэй!
— Гы, прыкольна...
— Пайшлі лягушку зловім!
— На хал еру?
— Ну, ты тормаз! Яе ж надзьмуць можна! Яна тады плавае паверху, а нырнуць не можа. Нырае і не можа. Нырае — і не можа!
— Прыкольна як!
— Ты ведаеш, навошта кошцы хвост?
— Ну?
— Яна заўсёды на лапы падае, калі хвост ёсць.
— Тачняк?
— Ну, чаго мне гнаць? Учора праверылі: кідалі Моціка маёй сястры Анькі з трэцяга паверха — на лапы заўсёды! А я потым яму хвост сякеркай адсек — ён на спіну гэпнуўся!
— Ух ты, крута! А кот жывы?
— А што яму? У катоў па дзевяць жыццяў.
— А Анька што?
— Сказаў, што гэта нейкія гопнікі Моціку хвост адрэзалі, забіць хацелі, я выратаваў, адабраў. Мне Анька сваё марожанае аддала.
— Прыкольна!
— На будоўлі ўчора былі, прыкалваліся.
— А чо тама?
— Бамжара нейкі начаваць збіраўся. Мы ў будзільнік гулялі.
— Гэта як?
— Ну, кавалкі цаглін на яго з другога паверха кідалі.
— А калі па галаве?
— Не, мы спецыяльнаў ногі цэлілі. Прыкінь, ён падхапіўся, як дурны, на чатыры касці ўпаў і як дасць бы той сабака! Во ржалі!
— Прыкольна, блін ...
Ну, тут перабор яўны. Нармальна пацан ці пацаны здымаюць. Чаму ты вырашыў, што яны ці ён эвалюцыяніраваць будуць па тваім сцэнарыі?
А дзе кропка прыпынку? Вось іншы сцэнарый: сёння ён падглядвае і выкладае ролікі, так зарабляе. З ’явяцца грошы — ён ужо найме за шакаладку адных дзяцей, каб пабілі другіх. За піва — гопнікаў, каб збілі якога мужыка. Далей за грошы — каб паздзекаваліся з дзяўчыны... Грошы даюць магчымасць зрабіць больш і з меншымі затратамі. І зрабіць новыя грошы. Такі сцэнарый не разглядаецца?
Маеш рацыю. Дарэчы, тут адна сцэна так і выглядае як зараней спланаваная і аплочаная. І не толькі адна.
Віктар чытаў, перачытваў, вяртаўся назад... Пачуцці душылі яго. Яму хацелася крычаць, каб пачулі адразу ўсе: «Вы нічога не ведаеце! Я нікога не падкупляў! Я не збіраюся нікога купляць! Я паказваю вам адваротны бок вашага ж жыцця! Грошы мне трэба не на піва! На кнігу! Кнігу вершаў у падарунак сябрам на выпускным вечары!»
Суцяшала тое, што асобныя каменты апраўдвалі сайт і ідэю. Пайшоў, прыгатаваў сабе кавы, крыху супакоіўся. Перачытаў яшчэ тыя каменты, якія былі за яго. «Ды зайздросцяць, проста зайздросцяць. Такі сайт не стварыць за тыдзень! І ідэя ўжо рэалізавана, месца забіта. Вось і бесіць некага. Пайшлі вон, маралісты. Самі прыкідваюцца, хочуць, каб усе верылі ў гэтае прыкідванне. Ага, як жа! Пакінь тако га мараліста без адзінага сведкі — пабачым, што ты вырабляць будзеш, як з цябе тваё чорнае праз усе дзіркі папрэ! Вы яшчэ не бачылі той “клубнічкі”, што я не выкладваў!Брашыце, брашыце, пужайце! Не такі Віктар дурань, каб цяпер здымаць з тых кропак, з якіх здымаў. Вунь колькі будоўляў ідзе, колькі дахаў і паддашкаў у жылых дамах... А тэлескоп невялікі, добра прыхаваць можна... »
Увесь дзень і вечар Віктар прасядзеў за камп’ютарам. Ён устанаўліваў на сваім сайце банеры, рэгістраваўся ў партнёрках, на форумах, у блогах. Спаміў-рэкламаваў свой сайт.
Ужо к вечару колькасць наведвальнікаў дасягнула пяцісот юзераў. Віктар стаміўся, але ўзбуджанасць доўга не давала заснуць. Палова яго мары здзейснена: адбыліся першыя пераходы з яго сайта на патрэбныя рэсурсы — ён атрымаў той самы неабходны для выдання кніжкі адалт-трафік.