Фаўст
Шрифт:
Фаўст
Закон няпісаны: прымае дар Кароль, царква, яўрэй-ліхвяр.Мефістофель
Пярсцёнкі, пацеркі, шнурочкі Ён потым хап! — і з хаты ўпрочкі. І нават «дзякуй» не сказаў, Нібы арэхаў кош панёс, Ён рай старой паабяцаў, А баба — радая да слёз.Фаўст
А Грэтхен як?Мефістофель
АднаФаўст
Шкада, пакутуе праз нас. Дастань лепш новых дзе акрас! Бо першыя — яе не варты!Мефістофель
А вам усё гульня, мой пане, жарты.Фаўст
Што я загадваю, рабі! Спярша суседачку падбі, А там, ты ж д’ябал спрытны, лоўкі, Здабудзеш ключ і да сяброўкі.Мефістофель
Служыць гатовы, пан ласкавы.Фаўст выходзіць.
Каханак — ён дурны як бот: Павесіць сонейка на плот Сваёй каханцы на забавы.(Выходзіць.)
Дом суседкі{54}
Марта (адна)
Мой любы муж, — гасподзь няхай Яму адчыніць дзверы ў рай,— Пакінуў нашу старану І тут мяне адным адну; Бог сведка — я яго кахала, Нічым яго не засмучала.(Плача.)
Відаць, загінуў дзесь у чыстым полі, А я без сведак не здабуду волі.Уваходзіць Маргарыта.
Маргарыта
Ах, пані Марта!Марта
Грэтхен, што з табою?Маргарыта
Ніяк сябе не супакою: Такога не было ніколі ў нас — Знайшла я зноў шкатулку ўчора У скрыні. Колькі ў ёй акрас, Аздоб усякіх, пацерак да ўбору — Аж расказаць я не магу!Марта
Пра гэта матцы ні гу-гу, Бо зноў папу якому ўпора.Маргарыта
Ах, як прыгожа! Як удала!Марта (убіраючы яе)
Табе, дзяўчо, пашанцавала.Маргарыта
А што з таго, нічога ж не надзену На шпацыр, у царкву ў нядзелю.Марта
Ну, і няхай, суседачка, няхай — Ты да мяне і ў будні забягай: Надзенеш тут — нам радасць будзе. Пасля пакажашся на людзі Пры выпадку — на фэсце ці на балі За рэччу рэч пакажаш па чарзе: То бранзалетку, то каралі, А матка хай сабе грызе, Бо нам бліжэй свае рахубы, А ёй мы неяк загаворым зубы.Маргарыта
Але адно мне ўсё ж — загадка: Хто шчодры так на дабрыню?Стук у дзверы.
Прапала! Божа! Гэта ж матка!Марта (глядзіць пад фіранку)
Там незнаёмы — адчыню!Уваходзіць Мефістофель.
Мефістофель
Прашу пакорна дараваць, Што вас пасмеў патурбаваць.(З павагай адступае перад Маргарытай.)
Паклон прыміце, пані Швертлейн, і пашану.Марта
Я гаспадыня тут! Што трэба пану?Мефістофель (ціха да яе)
Прабачце мне, што я не ў час: З візітам дама ў вас якраз. З дазволу пані я гатоў Зайсці пасля абеду зноў.Марта (уголас Маргарыце)
Пан далучыў цябе да знаці — А гэта гонар беднаму дзіцяці!Маргарыта
О, я не знатная асоба, Пан вельмі добры ці ў гуморы — На мне не ўласная аздоба.Мефістофель
Ах, я мяркую не па ўборы — Манеры вашы і пагляд… Дык мне застацца? Вельмі рад.Марта
А з чым прыйшлі вы ў хату нашу?Мефістофель
Благая вестка, і к таму ж Баюся я, што вас уражу: Сканаў ваш небарака муж.Марта
Памёр? Каханенькі! Мой мілы! Няма яго! О божа, дай мне сілы!Маргарыта
Уцешцеся, гасподзь не кіне вас.Мефістофель
Дазвольце ж, я пачну мой сумны сказ.Маргарыта
Я б не жыла і не любіла, Мяне б няшчасце загубіла.Мефістофель
Ай кіньце, гояцца любыя раны.Марта
Расказвайце ж, дзе мілы пахаваны.Мефістофель
У Падуі паклаў ён голаў На крылы лёгкія анёлаў І з храма ўгодніка Антона{55} Узнёсся да святога трона.Поделиться с друзьями: