Фаўст
Шрифт:
Астролаг
Ключом агністым Фаўст крануўся шалі — І сцэну пасмы дымныя заслалі, Сплятаючыся ў дзіўныя аблокі, Ствараючы адзінае сугучча хору, Якое ўзносіцца ўрачыста ўгору. Гучыць, звініць увесь палац высокі, Трымцяць, пяюць калоны і трыгліф — Сімфонія, жывы антычны міф… Туман рассеяўся… Антракт… І вось прыгожы станісты юнак Нячутным крокам выйшаў з-за куліс… Тут змоўкну я, бо ўсе ў прыціхлай зале БезУваходзіць Парыс.
Дама
О яркі бляск юначай бурнай сілы!Другая
Румяны персік, спелы, свежы, мілы.Трэцяя
Прыпухлая, нібыта банцік, губка.Чацвёртая
Ты, мусіць, выпіла б з такога кубка?Пятая
Які прыгожы ён і далікатны!Шостая
З усіх мужчын на свеце самы здатны!Рыцар
Пастух і ёсць пастух — не з нашай сферы,— Ці ж гэта вам прыдворныя манеры?Другі
Прыгожы ён, бо голы і кудлаты,— Ці будзе ён такі, калі надзене латы?Дама
Садзіцца — божухна, я ў захапленні!Рыцар
І вам карціць Парысу на калені?Другая
О грацыёзны, мяккі, плаўны рух!Камергер
Разлёгся, бачыце, дзікун-пастух!Дама
Наўме вам толькі здзекі, кпіны, свары.Камергер
Так нельга вольнічаць пры гасудары!Дама
Дык гэта ж толькі ў п’есе, хто ж не знае.Камергер
Нідзе прыстойнасць лішняй не бывае.Дама
Заснуў. Пяшчотна так усё, кранальна.Камергер
Так, ён храпе на сцэне натуральна.Паненка (замілавана)
Не чараўнічы дым і фіміям, А іншы пах лагодзіць сэрца нам.Маладзіца
Нібы цячэ амброзія з памосту, Душу вярэдзіць нават.Старая пані
Кветкі ўзросту, Нектар і мёд у гожым юнаку, І я такому аддала б руку.Уваходзіць Алена.
Мефістофель (сам сабе)
Царыца прыгажосці! — Аднак спакойны я, — не вабіць штосьці.Астролаг
Якое хараство, не выбраць слова — Усё ў ёй дасканала, адмыслова! Няма, не будзе ўжо красы, як гэта, Што лепшымі паэтамі апета! І шчасця большага не прыгадаць, Як шчасце гэтым цудам уладаць.Фаўст
Ці бачу я, ці, можа, толькі сніцца Красы адвечнай чыстая крыніца? Чым быў мне свет? Убогі і нікчэмны! Цяпер, калі я стаў красы жрацом, Які ён радасны, які прыемны! Хай расплывуся дымам, хай жыўцом Мяне ў зямлю кладуць, у дамавіну, Не адракуся ад цябе, не кіну. Той вобраз хараства, што ў лёгкай мгле Калісьці бачыў я ў чароўным шкле, Пабляк цяпер. О чысты ідэал! Імпэт душы і весняй страсці шал, Трывогі, радасці і болі, Замілаванне і пяшчотны жар Узношу я на твой алтар.Мефістофель (з будкі)
Адумайся, вярніся ў рамкі ролі.Маладзіца
Нішто, няблага скроена. Аднак Занадта дробная галоўка.Паненка
Не-не, на ногі гляньце толькі,— як Ідзе нязграбна і нялоўка.Дыпламат
Не бачыў я, блукаючы па свеце, Такога хараства ў кабеце.Прыдворны
Павольненька да соннага ідзе.Дама
Як не пасуе ён такой брыдзе!Паэт
У прамянях яе красуе ён!Дама
Селена і Эндыміён!{154}Паэт
Багіня! Нахілілася… крананне… А вось і п’е яго дыханне… Цалуе!.. Шчасце! О, як мне зайздросна!Дуэнья
Публічны сорам! Ганьба! Бачыць млосна!Фаўст
Які вялікі, чысты дар!Мефістофель
Ну годзе, Хай цешацца любоўю на свабодзе.Прыдворны
Прачнуўся ён… Яна паводдаль стала…Дама
Поделиться с друзьями: