Sisterdark / Сястра-Цемра

Але сё абышлося. нспектарка правяла непрадузятае расследванне высветлла, што па-першае, Толка адмыслова галавой аб батарэю нхто не б, ён бразнуся сам, выпадкова, а па-другое, Толк пача першы, аблаяшы Цмку 'дэцэпэшнкам' плюнушы яму пад ног. Даведашыся пра тое, Толка бацька, чалавек просты шчыры, пайшо забраць заяву з млцы. сказа, мж ншым, што пры другх абставнах ён бы Толку сам увал па самае не хачу, ды Толк так ужо адгроб па справядлвасц. Цмка вярнуся школу, а пацярпелы Толк тыдзень праваляся шптал, а потым яшчэ дога хадз з перабнтаванай галавой, горды, як паранены камсар. Цмку ён болей не чапа. Больш за тое - пасля таго здарэння яны пасябравал, сяброства х было сапраднае, замацаванае крывёй лтаральным сэнсе слова.

Задачу павышанай складанасц Стась так не рашы. Ён глядзе у раздрукоку з заданням, марна спрабуючы засяродзцца, але думк яго круцлся вакол ншага. Што задумал Толк з Нерушам, якое яны маюць дачыненне да 'прыпыленага' Захара?

***

Закнутая лодачная станцыя размяшчалася парку на беразе Овельк, трох наводдаль ад гарадскога пляжа. Не дзейнчала яна жо некальк дзесяцгоддзя, за гэты час канчаткова прыйшла заняпад. Драляная кладка над ракой прагнла абваллася, а ад лодачнага прычала засталося тольк некальк ззелянелых слупко, якя жаласна вытыркался над цвлой вадой, ды пляцока, калсьц выкладзеная бетонны плтам, а цяпер зарослая усёпераможным быльнкам, як аказася мацнейшым за бетон.

Будынак станцы бы не лепшым стане. Фарба пааблазла з дашчаных сцен, шыферны дах аброс тлустым зялёным мохам, амаль усе вокны был забты кавалкам фанеры, а тыя, у якх яшчэ заставался шыбы, был забраны рашоткам выглядзе пасонца з догм промням.

Будынак дано жо бы прадметам пльнай уваг Цмк Толка. Яны чамусьц был пэнены, што нутры заховаюцца чаны з вёслам, м карцела неяк прасачыцца будынак, выцягнуць адтуль човен паплыць у м па Овельцы. Задача была не з простых. На дзвярах все сврнавы замок, так ржавы, што адамкнуць яго можна было хба тольк ломам, рашотк на вокнах, таксама праржавелыя, трымался надзейна. Але хлопцы не адступал, пасля партых пошука усётк знайшл ваход. Кал падлезц пад высок ганак нацснуць далоням на адну з маснц, яна падасца, тады апынешся нутры будынка.

х чакала расчараванне. Някх чано у будынку не было. Тут панава пазмрок, пахла пылам, цвллю волкасцю, уздож сцен грувасцлся штабелям перакуленыя драляныя лавы, у куце был складзены кумачовыя транспаранты нейкя плакаты, а ля сцяны насупраць дзвярэй стая абшарпаны сейф, накрыты заплеснелым плюшавым абрусам барвовага колеру. На сейфе стаяла гпсавая галава Ленна, а зверху на сцяне все перакрылены транспарант 'Регата Овельск-1986' абарваная грлянда рознакаляровых сцяжко, ужо добра выцвлых.

Зрэшты, будынак, хоць без чано, аказася файным месцам. Тут можна было абмярковаць важныя справы, не апасаючыся чужых вушэй, проста тусць, а таксама курыць цыгарэты без бояз быць застуканым. Сейф з Ленным лёгка адчыняся - дастаткова было нацснуць на ручку, м вельм зручна было заховаць запальнчку пачак цыгарэт 'Мнск'. Пры сабе Толк гэтую крамолу не трыма, бо ягоны бацька ме звычай без папярэджання чыняць ператрус у Толкавых кшэнях заплечнках на прадмет наянасц курава наркаты. На лодачнай станцы Толку нчога не пагражала. Цмку таксама. Гэта бы х сакрэтны штаб, аб якм не веда нхто.

У гэты дзень у штабе ладзлася важная нарада. Справа была сур'ёзная. Хлопцы сядзел на падлозе, паслашы на дошк кумачовы транспарант, паважна, па-даросламу, зацягвался цыгаркам, разганяючы рукам дым.

Побач ляжал х заплечнк. Толк выгляда засмучаным.

– - Не, ну я разумею, ён тое яшчэ быдла, -- гавары Толк.
– Але ведаеш, стромны ён нейк. Шызк. Так замочыць, не будзе яму нчога.

– - Не замочыць. Ты яго бачы? Лайно здохлае. Накнемся двах закатаем.

– - У яго нож.

– - Дык адбяром.

– - х двое.

Яны замачал.

– - Значыць, не?
– спыта Цмка.

– - Я з Жыхарам не спралюся, -- шчыра сказа Толк.

– - Ясна. Значыць, адзн пайду.

– - Зусм ужо?
– Толк пакруц указальным пальцам каля скрон.

Цмка здыхну.

– - Не, ну а што? Мне губляць няма чаго. Ён па-любому мяне кончыць.

Толк зраб кароткую зацяжку паспрабава выпусцць колца дыму, як чаранк Гэндальф.

– - Слухай, а можа табе збегчы?
– спыта ён.
– - На цягнку. На блет мы бы скнулся.

– - Куды?

Толк пацсну плячыма.

– - Ну Мнск там, ва крану. У Расею можна.

– - Што, у тайгу?
– хмыкну Цмка.

– - А хоць бы туды. Затое жывы будзеш.

– - Захар мяне там дастане. наогул. Начорта мне кудысьц бегчы? Я тут, блн, на сваёй зямл. Няхай ён бяжыць.

Цмка патушы недакурак, дбайна расцёршы яго аб дошк падлог. Потым ён падцягну да сабе заплечнк, рашуча суну яго руку -- раптам замарудз, быццам засумнявашыся свах намерах.

– - Ну, што там яшчэ?
– спыта Толк.

– - Слухай...
– - прагавары Цмка.
– Ты паабяцай тольк, што не скажаш нкому. Ладна?

ён выцягну штосьц з заплечнка. У пазмроку цьмяна блснула сталь. Толк змгну. Потым вылаяся напаголасу:

– - Т-ваю дывзю...

На Цмкавай далон ляжа псталет.

– - Пнематыка?
– спыта Толк, пракатнушы слну.

– - Баявы.

– - А глянуць можна?

Цмка пакруц галавой.

– - Ён зараджаны.

– - Адкуль?

– - Дзядзя Валерый адда, - сказа Цмка пасля кароткай пазы.
– - Дано яшчэ.

– - А, во яно як...
– - прамов Толк.

Ён прыгада, што гаражы Валерыя знайшл цэлы арсенал збро, пасля таго, як ён застрэлся, папярэдне расстраляшы ва пор аднаго пыра са сталцы.

– - Мы з м на кар'еры ездзл, -- сказа Цмка трох адрывста.
– - Ну там, за шашай. Там было стрэльбшча. Наша, асабстае. Палл па бляшанках. Ён мяне вучы, як з левай рук страляць. Я цаля некальк разо.

– - Бач ты, снайпер хрэна. мача жа...
– - прагавары Толк.

– - Цмка, слухай, -- сказа ён, памачашы, -- Я тут падума... Разам пойдзем. Халера з м, з Жыхарам. Разбяромся неяк.

Цмка кну.

– - Добра.

Тут абодва яны змокл, бо м падалося, што звонку пад вокнам штосьц зашастала. Потым цхенька храбуснула сухая галнка. Нехта асцярожна крася здож сцяны.

– - Ты чу?
– - шапну Цмка.

– - Ага. Чакай, зараз гляну, -- таксама шэптам адказа Толк.

Ён таропка адсуну маснцу слзгану у праём. Цмка, чартыхнушыся, схава ствол пасунуся следам, цягнучы за сабой заплечнк.

Праз мгненне звонку пачулася валтузня выкрык Толка:

– - Стой! Стаяць, падла! А, папася, "крыса"!